واژه ارگونومی در اصل از کلمات یونانی nomos (کار) و ergon (قوانین طبیعی) گرفته شده است.
کلمه ارگونومی برای اولین بار توسط یک محقق لهستانی در سال 1857 ابداع شد. این محقق لهستانی در مورد ارتباط بین کار و سلامت ناشی از کار مباحثی را مطرح نموده است. پیش از آن در طول تاریخ ارتباط بین کار و سلامت و یا به عبارت دیگر انواع مشکلات بهداشتی ناشی از کار اغلب در دوران مصر باستان و دوره یونان و روم نیز گزارش شده است.
ارگونومی جنبه های زیادی را در نظر می گیرد تا محصولاتی را ارائه دهد که ایمن تر و استفاده آسان تر باشند. یک طراح، مهندس و ارگونومیست باید اندازه گیری های آنتروپومتریک و سهولت استفاده را در نظر بگیرد تا محصولات ایمن تر، راحت تر و مناسب تر با ویژگی های بدن تولید کند.
ارگونومی از جمله عواملی که بر فرد در هنگام انجام یک کار تأثیر می گذارد، مواردی مانند فاکتور های زیر را در نظر می گیرد:
یک محصول ارگونومیک محصولی است که استفاده از آن برای کاربر تسهیل شده و آسان است. همانطور که در تعریف ارگونومی اشاره کردیم، این امکانات ممکن است مربوط به جابجایی، ایمنی یا کارایی باشد. برای اینکه محصولی ارگونومیک در نظر گرفته شود، باید یک مطالعه اولیه و همچنین یک سری آزمایشات انجام شود که امکان تایید اثربخشی آن را فراهم کند. اینجاست که نمونه سازی محصول وارد عمل می شود. انجام آزمایش و خطای قبلی تا یافتن طراحی مناسب برای محصول ارگونومیک ضروری است؛ و نه تنها طراحی، بلکه مواد و متریال مورد استفاده نیز در طراحی محصول ارگونومی مهم هستند.